Etiket arşivi: Nuri YÜKSEL

Uzak denizlere göz yaşlarımın tohumunu ektim…. Mevsimi değildi oysa…. Kış ortasında aşkın hasatını biçtim…. Ve o, hiç gelmeyecek sevgiliyi bekledim….. Prangalar eskittim hasretinden…. Ard arda kaç zemheri kaç kış geçti…. Kac bahar geldi geçti sensiz…. Sen cemre’siydin oysa mevsimlerin, düşen … Okumaya devam et →

Bu hoyrat sevdadan, yalancı mutluluktan aldım payıma düşeni… Ve ben ne çok şey kaybetmişim aslında senin dışında’da… Çocukluğumu çocukça gülüşlerimi…. Oysa ben çoktan ödemiştim senin uğruna kaybettiklerimin bedelini…. Ben çok önceleri huy edinmiştim hergün, ölüp ölüp dirilmeyi… …. Benim gökyüzüm … Okumaya devam et →

Soğuk bir kış günü turuncu loş ışıklı sokak lambasının altında… Üşüyen bedenim değildi, yüreğimdi aslında… “ Hicret edip gönlüne, bir ömür mültecin olmayı düşlerken, sürgün olupta sana gurbette sana hasrette olmak varmış kaderde…..” Şimdi ortak bir belki’ye sığmayan hayatlarımız, kimbilir … Okumaya devam et →