Bir tür bağımlıyım ben…
Yüreğim yüreğine bağımlı,
Gözlerim bakışlarına,
Sevincim gülüşüne bağımlı
Nefesim varlığına.
Zor kabulüm,
Ellerine tutunarak yaşayabiliyor olmak zor.
Düşünsene!
Yoksan yokum.
Içimde uçurum!
Varsan evlere şenlik gönlüm.
Bir sözün gökkuşağının yedi rengi göğümde
Gözlerim aksinle ışıl ışıl
Dokunsan hele pamuktan karlara sarınırım.
Bu yüzyılda sevdanın kimyası da değişmiş(!)
Klinik bir vaka bu gönlüm.

Sümeyye KEŞCİ







Bu yazı Şair Durağı kategorisine gönderilmiş ve ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.