Ahmet Kiraz tarafından 25 Aralık 2018 tarihinde gönderildi

Çocukken kapıların ziline basıp kaçardık.
Hayatla dalga geçerdik resmen.
Nasıl mutluluk verirdi bu oyun…
Büyüdük.
Hesap günü geldi çattı.
Artık mutluluk kapımızı çalıp kaçmaya başladı.
Kapıyı her açtığımızda eli boş döndük.
Yakalayamadık hiçbir zaman kaçıp giden mutluluğu…

HEZİL ATA




Bu yazı Şair Durağı kategorisine gönderilmiş ve ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.