Karşıda, tam evimizin karşısında,
Gri bir bina.
Açıyorum perdeyi, umuda en ihtiyacım olduğu anda.
Ama karşımda kocaman gri bir bina.
Hayal kurmak istiyorum,
Gökyüzünün mavisinden istiyorum.
Denizin dalgasından,
Ağaçların şefkatinden,
Kendimi kandırmak istiyorum.
Ama karşımda kocaman gri bir bina görüyorum.
Oysa ki yağmur yağıyor dışarıda.
Dertlerimi alıp götürecekti damla damla.
Bırakmayacaktı beni, onlarla baş başa.
Bunun yerine karşımda kocaman gri bir bina.
Kuş sesleriydi oysa istediğim,
Martıların kanat çırpışıydı,
Denizin dalgasıydı,
Gökyüzünün rüzgarıydı,
Yaprakların hışırtısıydı.
Bunların yerine inşaat sesleri yayılıyor her bir yana.
Engel oluyor bütün duygularıma.
Çünkü karşımda kocaman gri bir bina..

Zeynep Ertoğrul