Özlemim bitmiyor,
Aynı zamanda sevgim de.
Çehren ansızın aklıma düşüyor,
Hıçkırıklarım, zifiri karanlığı beklemekte.
İçimdeki hüzün,
Yükseliyor dudaklarımdan meyus halde
ve yorgun.
Sessizce veda ediyor yüzün,
Kalbim, yeterince durgun.
Ruhum ayrılsa da bedenimden,
yitiremem bu sevgiyi yâr.
İçimdeki aşk, olacak payidar.
Âmiyâne bir sevgi değil benimkisi,
bundandır ki korkmuyorum ölümümden.
Bedenim karışsa da toprağa ey sevgili,
Kalacak hislerim bâki.
Elif KOÇ
