Leyla Hanım Merhaba. Sizi tanıyabilir miyiz ?
Ben Leyla YİĞİT KAYA, 13 Kasım 1991 Van Muradiye doğumluyum. Siirt’te yaşıyorum. Evliyim. Bir oğlum var ( bedensel engelli) özel bir çocuk. Cumhuriyet üniversitesi işletme bölümü mezunuyum.
Şiirle tanışıklığınız nasıl oldu ?
Şiirle ilk tanisikligim çocukluğumun kahramanlari olan ablam ve abilerim sayesinde oldu ablamın hatıra defterlerindeki şiirler ilgimi çekiyordu en büyük söz yazıp bestelemeye çalışıyordu ortanca abimde arada kalemle kendi sözlerini yazardı onların bu yazmaya olan tutum ve merakları bana ilham veriyordu onlara özenerek bende yazmaya başladım. Ablam vesilesiyle ilk hatıra defterimi, abilerim vesilesiyle ilk sözlerimi. Büyük ve kalabalık bir ailede yaşamak herzaman avantaj . Gerçek anlamda ise ilk ciddi şiir yazma tarihim 2013 yılında oldu , bana ilham gelmesiyle ilk dortlugumu yazmıştım ve çok begenilmisti bu vesileyle artik hep yazma kararı alsamda istikrarlı olmadı taki ağabeyim şehit olana kadar. Abim Şehit olunca onu ölumsuzlestirmek için şiirlerimi derledim toparladım ve kitap yazma kararı aldım.
Şiir Kitabınız Benim Adım Gece’den bahseder misiniz ?
Kitabım yani ‘Benim Adım Gece’ bir acı ve ağıt kitabıdır. Şehit uzman çavuş Barış YİĞİT agebeyim ve tüm şehitlerimiz anısına yazılmış bir kitap. Bu kitaptaki amacım abime olan saygımı sevgimi ve abimi ölümsüz kılmaktı. Bir çok kitleye abim gibi bir kahramanın olduğunu öğretmek, bir abiden daha fazlası oldugunu ve sanırım bunu başardım gerek kitabıma gerek sosyaledyanin gücüyle.
Şiir Kitabınız dışında başka bir çalışmanız var mı ?
Aslında ilk romanla başlayacaktım kitap basimina fakat abimin acı kaybıyla şiir kitabıyla başlamak istedim yazarligima 2.ci kitabım ‘portakal kokulu çocuklar’ adlı bir çalışmayla insanlarımıza tanışacak, bu bir roman gerçek hayat hikayesi olan bu roman şiir kitabının tam tersi tüm zorluklara rağmen mutlu olan kardeşlerin hikayesi ve cesaretini kısıtlı, Zorba, özgürlüğün olmadığı bir ilçenin en özgür çocuk ve genclerini ele alacak.
Hayatta elalem ne derin en acı halini bu kiyapta trajikomik bir biçimde okuyup hissedecekler…
