Kırlar…

Kırlar ölü yeşilden solgun sarıya
Kırağı yalnızlığında düşlerin alelade ve sert
Bakışlarını aradığım dünde her kim varsa
Benliğimde seyrelen hatıraları neden olur bana dert

Kabus gürültüsüdür seni bize kör eden gri bulutlar
Gösteremediğin, ezilmeyen topraklarında hangi gül biter
Dikenini bilirim bendedir sinemde üvey evlat
Yaramda yara açar ben küçülür, o olur koca keder

İçerdeyim ta derinde, duyulmaz hengameler içinde
Esir tutulmuş gülmek, özlemek, sevmek
Her gün düne benzeyen ezberimde pencere
Kırlar vasıf mıdır onca acıya sessizlikten gelmek

Ahmet KİRAZ