Güneş cıvıltısından derman kaybetmiş hayli uzak
Mavi bozgun yeri kara yatak
Bulutlar kahır yükü olmuş tepetaklak
Gözün değdiği en küçük yer dahi hüzün
Nağmesi ne de güzel dediğin kulağı tırmalıyor
Okuduğun o muazzam şiir mısra eksitmiş seninle konuşmuyor
Dolu dolu çektiğin nefes desen hiç yetmiyor
İncecik su dahi boğazda pıtırak
İnsanoğlu görmedi uzundur böyle yaşamak
Onca vefatı birden gören toprak bıraksan konuşacak
Acı ortada iki göz belki yıllarca ağlayacak
Sözün bittiği yer işte burası
Ahmedi der zaman durmuş sanki uyuyor
Dert büyüyor derman bulunamıyor
Gönül çare olarak en yüce sevgiliyi arıyor
Dua dua ellerini açmış semaya bakarak
Ahmet KİRAZ
