Dünyası hem hal olduğu ayna
Rüyası kendiyle özdeş hülya
Bilmesen tanımasan şahsını
Sanırsın çölde açmış papatya
Laf desen lügat lügat üstünde
Huy desen bela bela üstünde
Görmesen duymasan bir kendini
Kanarsın melektir yeryüzünde
Ahmedî der devrin insanıdır bu
Hiç şaşırma en yanındadır bu
Kaçsanda ötelere faydasız
Burnunun dibinde biter bu
Ahmet KİRAZ
