Kimini basarken bağrına sevip,
Kimini basıyor toprağa ezip.
Kimine şan-şöhret, saraylar kurur,
Kimini en zayıf yerinden vurur.
Kimine güler şefkatle,
Kimine zulm eder sefaletle.
Kiminin düşlerine kanat,
Kiminin hayallerine kelepçe.
İşte ,budur hayat-
Kiminin “zalim”, kiminin “merhametli” bellediği.
Bir gül gibidir –
Kimine çiçeği düşer,kimine dikeni.
Kiminin yalanları gerçekten üstün,
Kiminin doğruları bıçaktan keskin.
Kiminin kasası kalmış nefessiz,
Kiminin tabağı kuru ekmeksiz.
İşte- budur hayat!
Kimine ” kurnaz”, kimine zarar vurmaz!
Zehra Ekrem
