Artık ayaklarım da taşıyamaz oldu beni
Bu dünyanın beni taşıyamadığı gibi
Bir tek anılarım kaldı baş ucumda
İlaçlarımın hemen yanıbaşında .,,,,
Bana hep “nar tanem” diye seslenirdi
Kaç yıl geçti bilemem…..
Yanaklarım al al olur
Ama hoşuma giderdi
Hep gözleriyle severdi
Hiç de sormadım neden “nar tanem”…
Birgün tuttu ellerimi, öptü yüreğimden
Belli ki konuşamadı açamadığı gözlerinden
Ve döküldü “nar taneleri” gibi sözler
ağır ağır yüreğinden…
..,,,,,,,
Bir bakıp bin sevdiğim
İçinde cennet gizlediğim
Sayamadığım güzelliğim
Kokum rengim sevdiğim..
..,,dedi
Anladım ve ağladım
Adı vedaydı
Çünkü vakit yakındı, gitmeye hazırdı
Bir ömür boyu,
ÖMRÜM den..
Funda Emre
