Yüreğimin gevrek dalının sahibi
Zabtı mümkün olmayan kırpık telaşem
Eksiliyorum
Ucundan kıyısından da değil
Son birkaç sayfa desem yalan olmaz
Öyle ki ortası dahi çok geride kaldı
Aynı hiç yaşamamış kundak bebeği gibiyim artık
Baş ucumda bir Afrika Menekşesi
Unutuyorum bile isteye her şeyi bir bir
Ama gel gör bunca eskilmek bile sana dokunmuyor
Mesela şimdi
Karanlıkta dans eden gölgeleri sen diye umarak yokluğuna yazıyorum bunları
Yokluk diriliyor
Karanlığın içinde gölgeler
Gölgeler ki siyah bir inci
Duvara yaslanmış seni oynuyor
Gülümsüyorsun
İnan sana benzemek her şeye yakışıyor
Bitmesin denilen yerdeyim şimdi
Terk edilmişlik, yalnızlık yok gibi
Neşem ölümden doğuyor
Keyifli geliyor yaşamak
Ama ne yazık biteceksin
Bir kelebek ömrü artık benimkisi
Ahmet KİRAZ
