Sancı…

Bu değildi işlediğim gergefinde hayatı
İlmek ilmek hüsran, ilmek ilmek yanılgı

Aynadaki suretim aslından utandı
Yenilgiler ne çabuk kapıma dayandı

Gözlerimde ki ışığın katili tozlu aynalarda
Bölüştürdüm kalbimi beyhude sevdalarda

Düşlerimde vurdular hayal yüklü bulutları
Bir el çaldı gökyüzümden nazlı kırlangıçları

Kelimelerle yoğurdum çığlığını ruhumun
Ölü bedenlerde yansıdı, döndü, yorgunum

Huzur hangi iklimde, vuslat nerede başlar
Sokakların kalbinde enfarktüslü aşklar

Şarkılarda tutulan fallar yalan, yalan düşler
Her gidişten yarım kalp, kader geriye dönüşler

Kılıç kesmez, hoyrat dilin kestiği kadar canı
Yarasına aşina olan kanatır, insanın yarasını

Kaç hayat yüklenir çöllerine kervanına
Kaç feryat kefaret çıkmak için yarına

Susmak kar etmiyor, anlamayan dillere
Konuşmak beyhude çaba, kaskatı gönüllere

Ben bu hayatın rengine, sesine yabancıyım
Kendime onmaz sızı, dokunana sancıyım

Mustafa ÖREN

Bu yazı Şair Durağı kategorisine gönderilmiş ve , ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.