Ikı elini açınca, avuçtan öte şeyler bulmalı!
Bir zemheri perdelerimi yerle bir etti.
Küllerini topladım da ay ışığının,
Öyle yazdım tüm sözcükleri.
Yeşilli meşilli bir kuş kondu şakağına evimin.
‘Bir kızım olmalı’ sonra dedim.
Yeşil kuştan alıp adını
Benim ilk kitabım olmalı o.
Bak kızım !
Sen yokken ki hayat böyleydi
Arabalar gibi,
Bu yıkık evler gibi,
Virane şehir, köhne masa gibi
Her şey eskidi,
Eksildi…
Sana eskimeyecek şeyler topladım.
Sana bir avuç şiir bıraktım.
Bir pencere kenarı,
Ki hiç eskimeyecek bir gök bıraktım.
Kadın olmak da fazla güç elbet..
Bu yüzden sana
Bir kalem , bir kağıt ayırdım.
Yazmak da öç alır bir deyişle.
Sana pencereden dışarı
Nasıl bakılacağını öğretecek onlar.
Kızım,
Yeşilli meşilli kuş gibi uç,
Ve unutma hiç
Büyüdükçe unutuyor her şeyi insan.
Ve yüreğin,
Taşıyamacak kadar batarsa eline,
Gökyüzüne bakmayı unutmayacaksin.
Ji
