İyi kalpli, yalnız bir kadın yürürken bir gün yolda ; yuvasından düşmüş bir güvercin yumurtası bulur. Bakar ki yuva dağılmış, anne ve baba uçmuş, elde kalan ise tek yavruymuş.. Yalnız ve öksüz lakin bundan habersiz bir halde kalakalmış oracıkta.. Kadın, almış onu eline ve elinin sıcaklığıyla hızlıca varmış evine. Pamuktan sıcacık tutacak bir yer yapmış ona.. Ve bir kaç gün sonra yavru güvercin açmış gözlerini dünyaya..
Gel zaman git zaman kadın, elleriyle yedirmiş içirmiş ve büyütmüştür yavruyu.. Yalnız başına yaşayan kadın, hayranlıkla büyüttüğü bu yavruya bütün dertlerini anlatır olmuş, evlat sevgisini kalbinden gelerek işlemiş yavru güvercine..
Her gün saatlerce avucunun içinde sever, en güzel yiyecekleri de elleriyle yedirir olmuş kadın..
Günlerden bir gün ayrılık vakti gelmiştir güvercin için.. O kadar alışmışlardır ki bırakmak istemezlermiş birbirlerini..
Kadın, güvercine hayran bırakamaz onu bir türlü ; aslında güvercinin aklında dağlar, kırlar, çiçekler vardır da lakin kıyamaz annesi gibi gördüğü kadına. Yalnız bırakmak istemez kadını..
Fakat kadın bilir ki ” sevmek, bazen vazgeçmeyi de bilmektir.” Güvercinine son kez bakar ve salıverir onu özgürlüğüne, dağlara, kırlara, çiçeklerine..
Güvercin mutlu olmasına mutludur ama hiç bir ağacın dalı, hiç bir çiçeğin yaprağı kadının avucunun sıcaklığını andırmaz..
Aklında kadın, o dal senin bu dal benim dolaşır saatlerce..
Kadın bir güvercine sevdalı, bakıp durur gittiği pencereden boşluğa ; güvercinse konacak sıcak bir avuç aramakta!
Böylece güvercin şunu anlar:
” Bazen ait olduğun yer orasıdır ; sıcak bir avuçtur biliriz. Ama o yerin bize ait olma ihtimali bir hiçtir.”
Böylece yalnızdan daha yalnız kalan kadın şunu anlar :
“Hiç bir sevdayı, sevgiyle yaşatamazsın..”
O günden sonra güvercin, kadına duyduğu özlemi gömecek bir dal aramaya başlar. Gücü tükenip, kanadı kırılınca anlar ki ” hiç bir dal, içteki özlemi gömecek kadar büyük değildir.. ” Kadınsa, hasretini koyar avuçlarına, çocuğu gibi sevdiği güvercinin yerine..
Herkes bir şeyler yaşar ; iyi ya da kötü, doğru ya da yanlış.. Lakin herkes bir nebze olsun tadar herşeyden..
O yüzden bırak!
Bırakda sana ait olacak seni bulsun.. Vesselam
Dinlemek İçin :
Furkan KOCABAŞ
