Mendil Satan Çocuklar…

Sokak; kuru bir kalabalık
Hafif gri kaldırımlar
Köşede birikmiş, gözleri donuk
Mendil satan çocuklar
Yağmur hafiften çiseliyor
Kaçışıyor kolalı gömlek giymiş adamlar
Ayakkabısı ıslanacak korkusu
Hemen yüzüne vurmuş tayyör eteklinin
Umrunda değil, mendil satan çocuğun

Yaklaştım.
Kaldırdı hemen başını mahzun
-Adın dedim
Sustu
-Bir lira mendil !
-Gülmek dedim ?
-Bize uzak
-Hasret dedim ?
-Ben de
-Hüzün dedim ?
-Benim
-Vuslat dedim ?
-Bana uzak
-Aşk dedim ?
Donuk gözleri yaşlandı
-Mendil bir lira !
-Vatan dedim ?
-Parke Kaldırım
-Ana dedim ?
-İşte Sokak
-Yar dedim ?
-Ben de ne arar
-Vah dedim ?
-Yok bah var
-Sevda dedim ?
Damladı gözünden yaş
Mendil bir lira !
Yutkundu
Yutkundum
Sustu…
İçinde fırtına
Ağla dedim ?
-Yok dedi
-İsyan dedim ?
Dur dedi
-Feryat dedim ?
Olmaz dedi
-Bahar dedim ?
Ovdu ayaklarını titreyen elleriyle
-Yırtık olmayan bir çorap
Sokaklar kalabalıktı
Kuru kalabalık sokaklar
Hava çiseliyordu
Kaçıyordu ıslanmak istemeyen adamlar
Ayakkabıları ıslanmasın diye sekerek kaçanlar
Köşeye birikmişti mendil satan çocuklar

Mustafa ÇİFT