Unutmak,
Üstü kapalı harf yığınından başka ne olabilir ki?
Unutmak,
Yaşamaktan arda kalmış vefanın vedası oldu.
Sahi, vefasızlık mıydı bu.?
Kendi gönlümüze haksızlık,
Unutmak mı oluyordu.
Yoksa hergün hatırlayıp,
Azar azar ölmek mi gerekti.
Yüreğin elinde kapı kapı dolaşıp
Hiçbir eşikten geçememekti bunun adı.
Ne elimizden düşürebiliyorduk,
Ne de kapılara yüz sürüyorduk.
Unutmak vefasızlık değil,
Olsa olsa vedasızlık olur.
Hoşçakalamamak,
Hoş kalamamak…

Elif BAYDUR