Yazma hevesi insanı uzaklara götürüyor…
Bir bakmışsın evrendeki kötülüklere nefer olmuşsun; bir de bakmışsın bir avuç toprağa türkü gibi düşmüşsün…
İki kağıda sıkışmış hissiyat kokan kelimelerin dalga dalga varlık arayışına yer vermemek çok mu doğru ?
Eskiden kalma bir alışkanlık olsa gerek… Babadan oğula geçen bir miras gibi…
Çatıda saklanan dünyaca ünlü bir yazma eser misali…
Şahit oldum…
Yakından biliyorum…
Gün boyu sessizce nefes almaktan başka genel izleyici ve dinleyici modunda yaşayan insanların en büyük dostu yüreklerini ortaya koydukları kalemleri değil mi ?
Dünya gerçekten küçülüyor…
Dünya küçüldükçe de iyi olan her şey kayboluyor dem ve dem ellerimizden….
Kötüyü hapsedecek tek kaynak hissiyat değil midir ?
Hislerin gömülü olduğu o dünyaları serbest bırakma zamanı gelmedi mi ?
siirmolasi.com hisli dünyamıza kucak açmış kağıda nefes vermek için sizleri bekliyor…
Ahmet KİRAZ
