Öyküler okurdum, tamam çocuktum
Kelebek gibiydi her halimiz ve uçarı
Rıhtımlarda soluk alıp verirdik
Deniz tenimiz, tenimiz tuz gibi yakıcı
Matemden uzak, en derinlerimizi
Mavimsi günlerle doldururduk
Mutluluk her sayfada bir başkaydı
Gözlerimiz aşina bu öykünün satırlarına
Umut bitmeyen, tükenmeyen sevda
Sessizce süzülürdü rüyalarımıza
Sensiz kalışlarımdan bu yana
Geceler hep bulutlu saçların gibi kara
Şimdi
Kelebekler turuncu kanatlarıyla
Öykülerden kaçıp kaçıp
Mavi mavi rüyaları umutla
Geceleri düş kaçaklarından
Sessizce sıvışıp
Rıhtımlarda denize küskün
Dalgaların aşığı gemilerin,
Direklerine konsun ya yeniden.
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Mehmet Özcan YASDIBAŞ) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
