Kuvvetsiz kalır insan yoklukta,
Ecelin elinde basit bir oyuncak hatta
Kanatlarına nal takılı güvercinler
Konar cam kenarlarıma
Uçmaz, uçamaz
gördükçe yürek yaralanır
Kahırla, kahırla
Ey doktor bu ayrılığa çare nedir
Rüyalar aleminde
Kötüler bekçisi her hatıra
Karşılaşınca her düşte
Kabusa döner geceler
Ki yokluğunla eş değer
renksiz kalır insan yoklukta
Yokluk ki her daim simsiyahtır hatta
Boğaz,
Bir istanbul günün matemini çekiyor
Nihayet bir cinayet
gibi intihar akıntılarda
Suç, fırıl fırıl dönen ruhları
heybelerine dolduran yoklukta
Ve yazık
devlet baba resmiyetinde,
sevdayı merdiven altı tezgahlarda
ucuza satanlara
Dertlenir insan var gibi yoklukta
Varlığın bazen uzak diyarlar gibi hatta
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Mehmet Özcan YASDIBAŞ) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
