Gökyüzü gibiydi yüzü
Özgürdü ama yalnız değildi
Kararıp kızdığında bile
Çepeçevre olurdu yüzü gökkuşağı ile
Eksilirdi insan olmadığı zamanlarda
Nabzı atmazdı insanın
Sisli puslu havalarında
İzini fevk yerlerden bile göremez olurdum
Zamansız değil miydi zaten
Yağışları, bir yalancı hüzündü
Ağlayan bir çocuktu kim bilir
Şanssızlık insanı delirten böyle günlerde
Aşk ve acısını sırılsıklam bir yalnızlıkla,
Maziyi anarken iktiham idi sevdiğim,
Aklımı perişan eden insanların zorbası
(K)onsaydım bulutlarının arasına yeniden, bir güneş misali…
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (İsmail Cem ÇAĞLAR) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
