Nefret çok eskiye dayanır kalbimde.
Kalbimdeki kabristanda yatanlar bilir
Nefret ölüm biraz da bir bakıma.
Ne bir eksik ne bir fazla
Yakılan bir sigara ya da
İçilen bir duble rakı
Ne diriltmeye yeter ne de öldürmeye zamanı
Zaman çok hain
Beklerken yavaş
Kavuşunca hızlı
Nefreti bekliyorum şimdi
Kir ve satılan sevgi sokaklarında
Nefret ani ya hani
Beklemediğim zaman bulacak sanki beni
Hazırlıksız
Yeni doğmuş bir kelebeğin ölümü beklediği gibi
Canını yakar ya nefret
Sevgi bile nafile
İşte ben ordayım artık
Kelimelerin bile tükendiği
Gözyaşının esir düştüğü yerde
Zehrini akıtır kimi zaman yanaklara
Kimi zaman duygu seli olur
Gözyaşının anlamı çok da
İçimdeki çocuk hep dizi için ağlar
Her adımda biraz daha yavaşladım
Her adımda biraz daha tükendim ya
Artık ne adım atmaya mecalim kaldı
Ne de zamana meydan okumaya
İçinde insan öldürmüş olan
Katil sayılır mı gerçekten?
Kaçan ne kadar uzaklaşabilir gerçekten?
Hayaller ne zaman yetmez dünyaya
Sorular çok da
Cevap kıtlığı yaşıyor gönüller
Cevaplar çok da işlemiyor gerçi
Ben de çok yoruldum
Beni yoran da çok yoruldu
Şimdi nereye varmalı
Bu içimdeki nefreti nereye akıtmalı
Gözyaşı olup yanaklarıma mı düşsün.
Yoksa sonu mu gelsin düşün
…
Bu yazının telif hakkı şairin (Vuslat ÖZ) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
