Zamanla geçer dediler.
Ben zamana ters düşüp geriye doğru gitmeye başladım.
Yazdığım satırlar da biliyordu;
Geçmemeliydi.
Silinip gitmeyesin diye kalemimi kımıldattım.
Her günün sonunda tekrar ettim adını.
Her gün doğumunda aklıma yer etmişliğinle uyandım.
Ezberimde değil, benliğimdesin.
Devirseler şu aklımı, ben yine unutmam seni.
İster sev, ister sevme.
Renksiz bir kasım ortasında hatırla beni; iyi veya kötü.
Yahut hiç hatırlama!
Çok mu yemek yerdim, en çok hangi rengi severdim?
Ne derece utangaçtım ve sevgimin rengi neydi?
Unutmuş olabilirsin, kızmam sana.
Ama devirseler şu aklımı, ben yine unutmam seni.
İster ol yanımda, ister olma.
Ben yine yazarım seni.
İstanbul’u yazmak için İstanbul’da yaşamak gerekmez.
Kaç şair görmüş Kızkulesi’ni?
Kaç aşık çıkmış Galata’nın en tepesine?
Kaç gün eder bende kalmışlığın?
Dedim ya,
Devirseler şu aklımı, ben yine unutmam seni.
…
Bu yazının telif hakkı şairin (İlayda ARI) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
