Altmış Bir…

Küçük bir şehrin yüzeyine damladı ilk mürekkep.
Sorsan, önce, ne anlamı vardı bu kentin?
Yoğun nem oranlı bir durak oldu evim.
Silik bir yağmurun tam alnının ortasında gri bir ses,
Diyor ki, bekle!
Ne vakit çürür bu umutsal izlenim?
Zamanın tersine işlediği bu şehirde altmış bir kez tersini düşledim.
Hüzünsel bir günbatımını resmediyor şimdi koca gökyüzü.
Bu vaktin esintisini ömrümün şiiri belledim.
Eylül geçti yarıyı..
İçimi dağlayan keskin bir acı mevcut benliğimde.
Hasret, dedim.
Sormadılar.
Ben ben söyledim.

…

Bu şiirin telif hakkı yazarın (İlayda ARI) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtu