Güneşe koşan sincaplar
Sincap ;
Dev bloklara boyun eğdik
Bin yıllık çınarların arasında
Tutunamadık koca bir dala
Çabalasakta yaşamak için
Kimse işitmezdi bu hengamede
Yavrusunu kaybetmiş bir sincabın
Dallardaki cığlıklarını
Ve bir kez daha kaybettik
Nasırlı ellerle oyulan
Tunctan bir cağın, kızıl sokaklarında
Geriye onulmaz bir yara bıraktı
Deli sıçrayışlarla güneşe koşan sincaplar
Gövdesinden kanayan annenin
Tırnaklarıyla gelen son kazılardı bunlar
Artık kana kana öpemeyecekti
O yavru sincaplar
Genç annelerinin süt beyaz memelerini
Ağaç ;
Köklerine yapışan dudaklar
Yasamak nedir bilemedi
İçildikce susutan bir ateşti
Yaktıkca cigerleri
Dallarına kuş konmaz oldu
Yaprakları yeşeren ,damarları yanan agacın
O rüzgar estikce yaprakları ürperen
Koltukları kabaran masum meşe
Kor oldu bir sincabın yüregine…
Çiçek Adam…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Sefa Saraç) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
