Kara Gölge…

Dün gece uyanmak bilmediğim saatte
Rüyamı ayağa kaldırdın
Alnıma çaldığın ter sabaha kadar yüreğimde yankılandı
Oysa adını karartalı yıllar olmuştu
Dünyam unutmuştu çoktan seni
Bu son… Canın bitti kara gölge
Işığın gölgemde söndü
Nefesim yokluğunu yenip güçlenince
Dumanınla eğleneceğim

Bu yazı Ahmet Kiraz Şiirleri kategorisine gönderilmiş ve , ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.