Ben İnsanım…

Ben insanım her bombardımanda kafama bomba yağan
Her kötülüğe maruz kalan insanım ben
Her defasında kalbi kırılan paramparça edilen insanım
Suriye’de ölen benim,Irak’ta ölen benim,Filistin’de ölen benim,
Afganistan’da ölen benim,Savaşlarda ölen benim
Açlığım ben Afrika’da Katledilen yardımsız bırakılan benim.
Ben insanım her defasında seven ama sevgisinin karşılığını alamayan
Sürekli hor görülen bir çocuğum köşede oturan
Kalbi zengin ama parası fakir olan olan benim
Oturmuş kuytu köşe başında ,yorulmuş,terlemiş,elleri nasırlı
Ayağında bir lastik pabuç olan alın teri benim
Soma’da madende ölen benim
Yerin yüzlerce metre altında yüzü kaskarası
Ama ve ama kalbi bir elmas gibi parlayan benim
Ben insanım
Hani gidersin ya kafanı toplamak için Anadolu’nun bir köşesine
İşte ben oradayım.
Köyde,şehirde, sokakta her zaman varım.
Şiirin mısralarında,Masalların yahut romanların içinde ben varım.
Her yazan kalem var ya hani şu şiir yazan buruk kalpler
İşte ben o kalemi tutanım.Ben insanım.
Adalet arayan bir babayım ben.
Cansu Kaya benim,Özgecan Aslan benim.
Vahşice katledilen insanım ben.
Adalet nedir bilmeyenlerin adaleti bana öğretmeye çalışıldığı yerde ben insanım.
Ben insanım sevdalara yelken açmış,Yüreğinde kanayan yaraya kalemini basmış
Şairim ben.
Ben üstünde yüzer liralık giyeceğini olmayan yetimim
Açım belki belki üstümde doğru düzgün elbise yok ama ben insanım
Radyasyondan kaçan çocuk benim,yanarken bedenim Hiroşima’da
Çaresizce yardım bekleyen benim.
Ben insanım acı ile yoğrulmuş susmuş bezmiş ama
Öyle bir insanım ki umudum,inancım ve geleceğe bakışım.
Her kötülüğe karşı duran her defasında umudunu kaybetmeyen insanım.
Ben insanım…
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Osman EMER) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.