Yoruldum dünyanın kederinden,
Biraz huzur için her zamanki gibi sahilde gezerken,
Fakat ne mümkün!
Allah’ın sanatının verdiği huzuru,
Şahane aklın icadı makinalar bozarken.
Oturdum bir banka,
Engin ufuklara bakarken kulak misafiri oldum,
Iki annenin serzenişlerine
Bahsediyorlardı;
Şimdiki nesilden, marka tutkuların ve daha bir çok şeyden..
Derken bisikletli,bıyıkları henüz terlemiş bir genç yaklaşırken;
O da şikayet ediyordu annesinden,
Düşündüm o anda;
Birbirlerine doyamadan ölen anneler ve çocuklar
Acaba gülerler mi bunlara cennetlerinden bakarken…
Kalktım ve devam ettim,
Her zamanki gibi ak şaçlı adam geçti yanımdan,
Maskesi yüzünde ıslığını çalarken.
Bugün kendime bir söz verdim;
Seni düşünmeyeceğime,
Yine mümkün olmadı düştün aklıma,
Tarihi bir viranenin yanından geçerken,
Eminim, dedim onun da aklına gelirdi;
Bu hanede ne gözyaşları döküldü, ne kahkahalar atıldı
Geçim derdi ile yaşarlarken.
Ve nihayet bir düşünce sarmalı daha bitti,
Küçük tekir bana sokulup, sırnaştı
Bahçe kapısına yaklaşırken…
