Severim yine seni,gecenin karanlığında.
Yine yeniden kırılırım sana,ona,buna.
Odamda ki camda,kurduğum hayaller.
Onlar gibi geçip,gittin gözümden.
Bekledim seni,herkes gibi gelmedin.
Sen de artık herkes,oldun ya bana.
Koskoca şehirde sen vardın,ben vardım biz yoktuk dedim.
Olabilir dedin,olsun demeye takatin yoktu belkide.
Benim de mecalim kalmamıştı,yüreğim desen felfecir halde idi.
Kısacası sevdiğim her şey,yavaş yavaş öldü içim de sen gibi.
Zehirlerini de akıttım,yine bu günlerde.
Sahra TÜRKMEN
