Ah be Zùhrem sen yalnız ben yalnız
Sen gökyüzüne hapis ben yeryùzunde mahpus
Niye bu yalnızlık
Oysa milyonlarca yıldız arasındasın
Tıpkı benim milyonlarca insanın arasında olduģum gibi
Yinede bir hùzün kaplar ikimizi
Ya sen gel Zührem yada beni al yanına
Yoruldum bu bitmeyen serùvenden
Kâh gülüp kâh aģlamaktan
Anlamayana dert yanmaktan
Yoruldum be Zührem
Ya sen gel yada beni al yanına
Birlikte geçelim sahra çöllerini
Seraplar gòrelim deniz misali
Kum fırtınalarına kapılıp ta kafdağında açalım gözlerimizi
Belki bir masal dinleriz gelmişken
Kaf dağını turlarız bir varmış bir yokmuş demişken
Ah be Zührem yoruldum gel artık
Sensiz dinmez bu acı sensiz cekilmez bu sancı
Sevginin adı olmuş hancı yol vermek ister bize
Ben Zùhre siz gitmem dedikçe kovdular beni
Ah be Zùhrem gel artık benide al yanına toprak istemedi belki gökyüzü sever ikimizi
Eģer istemese o da bizi bir sevenin dileģine kurban olup kayalım ikimiz sonsuzluga doģru
Ah be Zühram gel artık.
Naciye BAĞLAN
