Üzüldüm senin adına
Şaşırttın beni
Yaşamın tadına bakmış
Yetmemiş bir de tuz katmış birinin
Üstü köpüklü denizi gören evinden kalkıp da
Bir apartman dairesine varması…
Olacak iş değil ama
Olmuş!
Nasıl kandın da
Her sabah martıların kapını çaldığı
Denize komşu evini bırakıp
Konteynıra komşu bir yere vardın?
Odalarını yeşile mi boyamışlar,
Yoksa kapılar mı beyaz?
Nasıl aldatmışlar seni
Aldanmış!
Yeşili küf, beyazı kireç konteynır komşusu.!
Ama sen saraydasın kendince
Nezle mi oldun ne oldu,
Almıyor musun kokuları?
Burasırutubet kokuyor!
Anlatsana nasıl oldu bu?
Nasıl bir boşluğuna geldi de
Tuttun bu zemin katını?
Olacak iş değil ama
Olmuş!
Bakalım, dur daha
Kaç ”saray” gezeceksin,
Kaç tanesini gezip de
Çöplük sanıp kaçtığın saraya döneceksin?
Minel Yağmur Yıldır
