Kişi kendinin tek tanığıdır.
Hayatının tek gözlemcisi.
En zayıf anında, en korktuğu,
En coşkulu anında da,
En mahrem anında da
hep orda olan,
Ve onu geçmişiyle bakış açısıyla bir bütün haliyle yaşayan tek tanığıdır.
O yüzden kendisiyle yaşar tüm kargaşayı,
Kendisiyle verir tüm savaşları,
İlk kendisini ikna eder,
ve ilk tanımaya heveslendiği yine kendisi.
Kendimizi tanımaya ne kadar hevesliyiz?
Kendimizi keşfe ne kadar hazırız?
Yoksa yüzdeler, sıfatlar ünvanlar kefesine koyduk rafa mı kaldırdık?
O küçücük kırgınlıkları yaşayan çocuk halini,
O en çetin anları göğüsleyen
büyüdüğünü anlamaya başlayan halini,
En büyük acını, en büyük hayal kırıklığını,
En suçlu, en güçlü anını
Ve bunların birikimiyle sürekli dönüşen,
Sürekli gelişen ve yenilenen kendinin ne kadar farkındasın?
Rabiya Aydın Gülden
