Adıma Tuğba demişler,
Bahtıma kederi vermişler,
Bitmeyen bir tutkuyla,
Şiiri bana sevdirmişler.
Yazmadan duramam,
Yoksa kendimi bulamam,
Kâğıt kalem bana dost,
Dostlarımsız duramam.
Saçma sapan dünyada
Kavgadan gelmez fayda.
Ben bakarım yazdıklarıma
Aşk yazar, sevda okurum,
Hep güzellikler dokurum,
Kine, öfkeye ben tokum!
Sevgiyle bakarım,
Sevgiyle gülerim,
Sevgiyle söylerim de,
Candan dinleyen zor bulurum.
Ağlamaklı bir yanım
Hep, keder yutarım
Tuğba’dır benim adım
Şiirle yatar, şiirle kalkarım.
Gülmeyin öyle dostlar
Tutkunum…
Ben şiire vurgunum.
Varsın aşım olmasın,
Giyecek urbam kalmasın,
Başım ayazda kalsın,
Yüreğimdeki aşkla ısınır,
Yine o aşkla doyarım.
Nerde görülmüş şairin toku,
Onlardan iyi kim bilir yoğu,
Ben hiç görmedim çoğu.
Yarınlarımız kararmasın,
Çocuklarımızdan barışı,
Yüreklerinden sevdayı,
Dilerim kimse çalmasın.
Sapmasınlar sağa, sola
Uymasınlar şeytana,
El uzatmasınlar harama,
Vasiyetimdir onlara.
Güzel okusunlar,
Güzel söylesinler,
İyiyi kendilerine,
Kötüyü sele versinler,
Arınsınlar sanatla,
Yaşasınlar inadına,
Şiirlerim size hatıra
Gideceğim bu diyardan
Gideceğim, elveda!
Gideceğim amma…
Ölür müyüm sizce?
Şiirsiz mi, asla!
Tuğba TURAN
