GÖK KUBBEDE SAKLI GERÇEĞİM…

Gök kubbede saklı gerçeğim
Çözülmeyen sırrım sensin.
Senden nasıl vazgeçeyim
Benden öte benim sensin.

Sana bakan gözü kör eyledim
Haram masamda helalim sensin.
Dil uzatan dilleri lal eyledim
Kitabı Kuran’da sözüm sensin.

Senden gayrisine aşkı zehir eyledim
Gönül kapımın kemendi sensin.
Kulum diye gezeni düşman belledim
Özüme yegâne dost sensin.

Sensiz bu ellerde naçar gezerim
Gelmek istediğim yolum sensin.
Ebedi hayaline bir pervaneyim
İçimde sönmeyen tek ışık sensin.

Dünya tarlasında hüsran biçerim
Gönül evimde vuslatım sensin.
Sevdanla garibim biçareyim
Çaresiz derdime çarem sensin.

Gittin yaban ellerde endam edersin
Ufacık mekândan beni seyreylersin
Cihana bir daha gelsem mi dersin?
Son nefeste dahi dileğim sensin.

Gök kubbede saklı gerçeğim
Sine-i narımda yar sensin.

Tuğba TURAN




Bu yazı Şair Durağı, Tuğba TURAN kategorisine gönderilmiş ve , ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.