Madem ki ölüm var
Neden bu fani alemin hevesleri mekan olmuş onca gönüle

Ölümü unutan kendini bir hiç uğruna kurban etmiştir
Herkese çok uzak ama herkesin nihayetinde bir beyaz lekedir ölüm

Hatırla dünü hani çok yaşadığın, belki üzüldüğün, belki sevindiğin, belki korktuğun
Hepsi dünün eskiyen kesesinde birikti

Zaman tükenirken seni de alıyor, senden de alıyor

Ölümü aklının arka cebinden çıkart, gönlünün önüne ilikle
İlikle ki iliklerine kadar hissedebilesin fani alemin sende daim değil ödünç olduğunu…

“her canlı mutlaka ölümü tadacaktır.” (Âl-î İmran 3/185)

Cemal TOKDEMİRLİ