Ben İzmir deryasında bir karış kuru toprak
Sense sinemde açan rengarenk kır çiçeği
Dur zaman, akma şimdi, düşme takvimden yaprak
Meylim bahara değil sanadır kır çiçeği
Yokluğun kara kıştır dört bir yanım kar boran
Kimsesiz, terk edilmiş, öksüz bir çocuk gibi
Keramet sende ‘güzel’ mevsimler yalan dolan
Kış bile cennet olur çıksan kardelen gibi
Okan KORKMAZ
