Karanlık sokaklardan,
Ucu bucağı pas uçurumlardan çıktın sen,
Fera.
Sorgulanmasi suç duygulari,
Baharı bahane eden yağmurları içtin de geldin.
Ama ne gelişti o fera,
Sabahın titrek güneşinde sevdin yüreğimi,
Bir kardelen çiçeğinde ısıttın ellerimi,
O ne gelişti,
Ne güzel bir şerefti fera.
Bahşeyleyen Allah,
Lakin sebep sendin,
Ey Bedhâh-ı Firak.
Fera,
Ellerim titrek yine,
Üşümüş sabahın seherinde,
Tut,
Gözlerine yak,
Acılarım fer olsun gözkapakalarına,
Hadi ısıt fera,
Yanıyor susuzluğum,
Dindir,
Seni bekliyorum herşeyi unutup,
Hadi gel fera,
Karanlığın düşmanı,
Aydınlık yarınlarımın baharı,
Gel de şenlensin,
Gel de ‘Sen’lensin yüreğim.
Gel Fera…
Sezai ORUK
