Eğilmiş gizemine solgun çiçek parçalarının
Büyüteçle bakıyorum
Önümde daha bir sürü şeyin parçası duruyor
Bir sokak labasının altında tedirgin
Çözdüklerim dökülmüş dibine kum saatinin
Çözemediklerim ardımda ağzı açık bir yılan
Çok uzaklardan yetişmiş o uzun yılan
Kafam kocaman oluyor
Düşüncelerimin zehri akıyor
Ellerimle yokluyorum boşluğu
Sonbaharın kuru ağaçlarına takılıyor duygularım
Asılı kalmışım inanmaktan, sevgiden, aşktan
Büyük şapkalı kadın gelir ve bir feveran etrafa
Kurtarır belki beni
Kalbimin yarısı dopdolu yarısı boş
Biri kalbimin yarısına sığmış
Tepemde iki kuş durmadan
Güzellikten konuşuyorlar
Yaşlı adamların kuru kocaman elleri
Yarınlarımı taze bir elma gibi uzatıyor
Kalbimin yarısında sen
Karanlık kusuyorsun
Ben sarılıyorum beline
Kalbim çıkmış yerinden
Sen karanlığı kusmaya devam ediyorsun
Geceden daha karanlık sözlerin
Karanlığındayım
Nebibe ÇİZİK
