Son Mektup…

Zaman doldu demeden ömür vaden

Gözlerine değsin tebessümlü son neşem

Bilinmezi oynarken herkes gibi senle ben

Kulaklarında yankılansın son dörtlükteki bu gönül hissem

…

Yüreğine koy artık tüm saklı gerçeklerini… Evet giden yine ben…

Uzağında kalır umarım biraz olsun uslanmayan hayal öten

Ah bir bilsen ! Güneşimi söndüren de sen, ahımı dokunan da sen

Yokluktan varlığa koşarken yalnız ve öksüz kalansa ben

Yakıştıramam ! Neden görmezden gelinirim o güzel gözlerden

Neyse bu kırk beşinci mektup, altıncı şiir hatırlar mısın bilmem

Sona gelirken ben hep aynı ben, kaybolansa hep sen hep sen

Elveda gençliğime saklanan sır perdem