Ey aşkı yüreğinde unutan gül yüzlü sevgili,
Hasret kokuyor buram buram yokluğunda bütün şehir,
Güneş usulca doğup batıyor, ay bulutların ardında saklanıyor…
Ben yolunu gözlüyorum…
Özlemin sırtımda bir hançer gibi,
Deşiyor bütün kabuk bağlayan yaralarımı,
Zaman siliyor git gide bütün hatıralarımızı,
Unutuyorum artık adını, saçlarıma aklar düşüyor…
Ağlıyorum, gözyaşlarım hiç dinmiyor,
Papatyaların boynu bükük, yüreğimde hüzün,
Nerelerdesin be gülüm… Bak geçti gidiyor ömrüm,
Diz kapaklarım ağırlaştı, gözlerim kör, kulağım sağar…
Geceler dilsiz, ne yaparım ki ben sensiz…
Uykusuz gecelerde dilim ezgisi adın,
Yağmurlar gibi bak hala gözyaşım,
Sen de sevmedin madem!
Niye gözlerim içindeki deryaya daldın,
Aklım başımdayken sen onu benden aldın,
Yüreğimde sonsuz bir mutluluk ve neşe vardı,
Onu sen çaldın… Hırsızlar cezasız kalmazdı hani?
Kalp hırsızlarının cezasını sevenler mi çekiyor…
Söyle be zalim, Kaç kalp kırıp, Kaç yürek daha burktun…
Neden hala aklımdasın sen anlam veremiyorum,
Çaresizliğin tarifini yap deseler,
Kitap gibi okurum seni…
Çaresizliğimin asıl nedeni sensin…
Bak yine geldi bahar, çiçekler açtı, her yer yem yeşil,
Ama sayende yüreğim de hala güz var
Dışarıda yaz, kalbimde ayaz,
Hayallerim de prangalar…
Unuttum aşkı senden sonra,
Şiirler, şarkılar yazdım,
Sen üşürken ben sana hep yazdım,
Yüreğime kışı yaşattın…
Helal olsun sana vefasızım!
Sensin hala hiç dinmeyen yürek sızım…
FURKAN BOZTAŞ
