Ne kadar çaresiz sevmek,
Uykusuz geçerken geceler,
Onlu düşüncelere tutsak,
Kalbinde yaşarken aşkını…
Sözlerinden akıyor belki duyguların,
Direniyor gözyaşların akmamak için,
Geceyi yüreğinin sessiz,
Çığlıkları bölüyor ansızın…
Kalbin acıyor be!!!
Sevdiğini söylemekten aciz dilin,
Zaman aleyhine geçen bir dilim.
Şiirler yalnızlığına meze,
Aşkın yüreğinden,
Mısralara akan sayısız dize.
Yine de seviyorsun gizlice,
Göz göze gelmekten korkarak,
Elini tutmaya utanarak,
Belki unutuyor yüreğin acını,
Dindiriyor gözleri kalp sancını!
Sözleri yaksa da bazen canını,
Saklayamıyor gözleri gözyaşını.
Hadi tut gözbebeklerinden,
Susma konuş aşkın söz öbeklerinden,
Anlat aşkının öyküsünü,
Okşa saçını, öp kaşını…
Kalbini koy avucuna,
Hissetsin adını,çarpışını…
Belki oda sever kalp kırığını,
Omzuna koyar başını,
Gönlüne yaslar, duygularını.
Sevmek çaresiz, sözler kifayetsiz…
Duygular aciz, bakışlar anlamlı derin…
Sen duymasan bile ben hep sen,
Seni seviyorum derim.
Sen bilmesen de seni ömrümce severim.
Gözleri gönlümün huzuru olan,
Güzel kadın!!!
Bak hala kalbimde adın…
FURKAN BOZTAŞ
