Kasım 17
Güneş fazlaca mümtaz
Ankara’nın delikanlı bağrı açık
Ve baharı kıskandırıyor cıvıltılar
Her yerde yine pür telaş
Ben ise ispirtolu kalemle çizilmiş gibiyim
Adımlarım ritmik değil
Sırıtıyorum…
Alışamadım hala robotik bu koşuşturmaya
Oysa iki ay geçti geldiğimden beri
Bir türlü palazlanamadım
Düşünün !
Çocukluktan kalma benzetmelerim dışında
Hiçbir sima ezberime takılmıyor
Ama inkar edemem
Düne göre biraz farklı olarak hafif bir iskemi var suratlarda
Sanırım yolum kısalıyor
Uykusuzluğumu yeniyorum
İnsanı baştan çıkaran bir susam kokusu var yakınımda
Ama Dur…
Ah benim eşek kafam
Nasıl alacağım
Sabah siftahına erişmeden onca simit edecek elliye bir simit eder mi
Etti vallaha
Hem de ne etti
Bu da benden olsun dedi bozuk çıkışmayınca ince bakışlı adam
Ahmet KİRAZ
