Ah be kardeşim
Çocuklarla da aramız bozuktu pek bahsedemedim sana. Geçen bizim sokağın bozuk lambasının önünde durdum. Yanmaya başlamış. Ne kadar da sağlamdı yüreği sokak lambasının, onca zaman beklemiş sanki geceyi. Ne yalan söyleyeyim sana, pek de umursamadım. Zaten o da beni umursamazdı.
Yürüdüm yoluma baktım. Ağız dolusu küfür birikti dilime, vazgeçtim. Elimi cebime attım paketten bir sigara çıkardım. Yakıp bir nefes, sonra bir nefes daha. Bizim kahvenin önünden geçtim. Tanıdık yüzler bana baktılar, önemsemedim. Zengin bir sokağa girdim. En güzel evler en güzel arabalar
burada. Nasıl olduysa ilgimi çekmedi.
Sokağı geçtim, yürüdüm. Kaldırım taşlarının üzerine basılmasından gelen yorgunluğu omuzlarıma çökmüştü. Neyin var dediler “iyiyim” dedim, geçtim. İyi miydim, bilmiyordum. Sen biliyordun. Çok da önemsemedim kendimi. Yani öyle sanıyorum ki pek de iyi değildim. Ağzı ağız olmuş, gözleri göz olmuş biriydin, hatırlayamadım. Hatırlamak istedim; olmadı.
“Neden gidiyorsun” dedim
“Hiç gelmedim ki” dedin.
“Farkında mısın uzun zamandır konuşmadık.” dedim.
“Uzun zaman oldu” dedin.
“Beni anlamalısın” dedim.
“Seni seviyorum” dedin; döndün gittin.
Bilimsel olarak insan vücudu soğuğa alışırmış. Alıştım. Arka sokağa geçtim. Siz insanların sokakları beni yordu. Dinlendim. Bir ses kulağımda çınladı.
“Bazı şeyleri konuşmalıyız, gidişin çok uzun oldu.” dedim.
“Çok sigara içiyorsun” dedi.
“Artık gitmesen olmaz mı” dedim.
“Bırakabilirsin” dedi.
“İlk buluşmamızda anlamıştım gidişini” dedim. Gittin…
Toprak yolların çamurlu pantolonları gibi lekeliydi hayatım. Alışkanlıklar hayatımda bir deprem gibiydi. Sarsılıyordum. Yeni bir hastalık çıkmış bundan sonra kışları daha çok insan ölecekmiş. İnsanlık zaten ölmüştü, insanlar ölmese bari. Yüzünü döndü seni seviyorum dedi. “Çocuklarla da aramız kötüydü, diyemedim sana.” dedim. “Yağmur mu yağacak?” dedi. Arka sokak bitiminde siyah duvarlı eve geldim. Bir sigara daha yaktım. “Bu duvar” dedim. “Bu duvar yıkılsa benim kadar dağılmazdı” dedim. “Gitmeliyim” dedin. Yüzünü döndü giderken “seni seviyorum” dedi.
Bizim çocuklarla aramız bozuktu ama onlarda anladı.
Engin Can AYRAÇ
