Yüreği devdi ‘annem’in.
Terlikleri vardı.
İsabeti hep çok puan.
Elleri vardı.
Parmak uçları öpülesi elleri.
Yıldızları vardı.
En siyahından saçların da.
Uykuydu,dizleri hep yastığım kalan.
Sıcaktı,ekmek gibi sıcak.
Üşümek olur muydu?
Fırın gibi kollarda.
En güzel şiirim,yüreği dev ‘annem’dir.
Korkularımı kaçırandın sen.
Korkmamamı sağlardı,kolların.
Sonra bir vakit eşek arısı sokmuştu boynunu.
Ah nasıl kızmıştım nasıl?
Eşekti işte arılar,annesi kimdi şu arıların hep arardım.
Beni taşımışlığın var,sırtında.
Ellerim hep sana sarılı kalacak.
O yağmuru da unutmayacağım var.
Kucağında kardeşimdi,ayakları ıslanandı ‘annem’.
Bazı zamanlar kızardın sen.
Attığım taşların izleri durur.
Hala kardeşimin kafasında.
Evin içinde topla mı oynanırmış?
Haklıydın sen.
Duvardaki saat çoktan kırılmıştı.
Bir de tam olgunlaşmamış yeşil domatesleri severdin sen.
Bilirdim.
Hep görünce toplar sana getirirdim.
Nasıl da yerdin,unutmamışlığım var.
Küçük bir havuzumuz vardı,bahçemize karşı.
Ben karıncaları hep boğardım o suda.
Yine kızmıştın sen.
Bilmezdin.
Ölen karıncaları yaşatmıştım,ben.
Bir yaprağın üstünde güneşe yatırırdım.
Biraz zaman geçince gider bakardım.
Gitmişlerdi.
Sevinçlerim kaldı işte.
O bahçede yüreği dev ‘annem’.
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Rezan SEVİN) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
