Senle ben,
Kadınları konuşurken başlamıştı her şey.
Diyorduk ki neden böyleler.
Biçilen elbiseyi giymekteler.
Kocaların uşağı,
Çocukların oyuncağı
Olmasınlardı ortak duamız…
Sonra, ortak olmayan bir duam oldu.
Senden habersiz,
Eski uhdelerimden kalma.
Bunu sen hiç bilmedin.
Görseydin gözlerimi,
Ne diledim bilirdin.
Nasıl olduysa hissettin.
Ve tabiatın gereği gittin…
Ayaklarından önce giden o yüzün,
Eleştirdiğin kadınların tabiatıydı.
Kendinde değildin ama farkındaydın.
Günlerce taviz verdin,
Bastıramadığın iç seslere.
Belkide hep içerledin,
Yıllardır tutulduğum kafese…
…
Emin ALSANCAK
