Affet…

Sığmadın yüreğime bu gece.

Affet.

Döküldün sayfalara parmaklarımdan.

Dudaklarımdan döküldün her gün, her gece, her saat.

Seni düşünmediğim her bir saniye kendimden daha çok nefret ettim.

Sen gittin…

Ben beni suçladım.

Çok istedim unutmayı.

Varlığının sıcaklığını yaşamamış olmak için Allah’a yalvardım.

Seninle geçen günlerimi hiç yaşanmamış olmasını diledim.

Her kadehi seni unutmaya kaldırıp, her kadehte seni andım.

Sen gittin, ben yarım kaldım.

Ne bileyim işte; hayatında az da olsa varım sandım.

Yanıldım…

Bu şiirin telif hakkı yazarın (Emre Karaca) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

 

Bu yazı Emre KARACA, Şair Durağı kategorisine gönderilmiş ve ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.