Endişelerim…

İçimde hiç dinmek bilmeyen bir ayrılık endişesi…
Yüreğimin en derinlerinden kopardığım hüzün kırıntılarımı topluyorum tek tek.
Gecenin karanlık ve matemli anını yakaladım yine.
En sessiz çığlıklarım, umutsuzluğumu haykırıyor.
Unutulmaya yüz tutmuş varlığım.
Çaresizliğimin gürültüsünü,
Yalnızlığımın sessizliği delip geçiyor.
Bir gün öleceğim bunu biliyorum.
Ve ölmekten çok,
Öldükten sonra unutulmak korkutuyor beni.
Sevdiklerimin gölgesini arıyorum.
Bir umut diyorum;
Benim sevdiğim insanlar vardı.
Beni seven insanlar vardı bir zamanlar.
Bütün güzel yaşanmışlıkları paylaştığımız,
Dostlarım vardı diyorum.
Umutsuzca arıyorum, gölgelerine sığınmak için.
Çıkarıyorum kalbimden bütün terk edilmişlikleri.
Yanı başımda sessizliğim,
Ve en kadim dostum;
Yalnızlığım terk etmediler yine beni.
Oturdum bir köşeye,
Bütün yenilgilerimi,
Yalnızlığımı,
Terk edilmişliklerimi,
Üzüntülerimi seyrediyorum.
Hasretini çektiğim her şeyin özlemini,
Yeniden yaşıyorum kalbimde.
Durup düşünüyorum mecnun misali.
Issız bir dağ başında,
Bir gün unutulma endişesiyle sadece düşünüyorum.
Ve ardımda bıraktığım kalabalık bir yalnızlıkla,
Ölümün eşiğine doğru,
Adım adım yürüyorum.

…

Bu şiirin telif hakkı yazarın (Tuğba DOĞAN) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.