Ne zaman İzmir’i görsem rüyamda
düşüveriyorsun hemen aklıma
alsancak kokulu caddelerde
uzaktan düşlüyorum seni
hava nasıl da soğudu bak!
görememek seni nasıl da yıpratıyor beni
ah bir gelsen yanıma
getirsen gelirken denizimi keşke
karanlık boşluklara düşüyorum her gece
sıçrayarak deliyorum mapushaneyi
bu dört duvar ah bu dört duvar
uzakken maviden nasıl da yakıyor
gitmek varken oralara kaldım yine bozkırda
ayrılamamak yoruyor beni
İzmir gibi eksik bir yanım şimdi
deniz eksik, bozkır eksik
ne İzmir’de olabildim mutlu ne de bozkırda
sevmiştim seni ben deniz, hayrandım sana
şimdilerde bozkırda kaldı yüreğim
bıraktın beni ellere deniz! bak ne hale düştüm!
bozkır’da kaldım yalnız
ne bozkır sahiplendi beni ne de sen deniz
yalnız kuş gibiyim şimdilerde
dönemem sana geri deniz yapamam..
anla beni lütfen!
eserken yüreğimde bozkır rüzgarları,
deniz meltemim, sevemem tekrar seni
acıttın yüreğimi, kırdın kanadımı
bak bozkır rüzgarı da gitti yanımdan şimdi
ne deniz meltemime gidebilirim bundan sonra
ne de bozkır rüzgarıma…
gelmezsin deniz geri biliyorum, bozkır rüzgarım da senin gibi
yüreğimi verdim denize boğdu serin sularında
bozkırda kaybettim şimdilerde kendimi
toz duman etti yüreğimi kendisi gibi
sahip çıkmadınız bana ne deniz ne de bozkır!
şimdilerde yalnız bir kuşum buralarda
ne alsancak kokulu caddelerdeyim
ne de kurtluş’un ağaçları arasındayım
sevmedin beni deniz, gelmedin yanıma bozkır
yalnız kuş oldum her yerde şimdilerde…
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Merve Başardı) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
