İstanbul kaldı ondan geriye
Birde anlaşılmış bir hikaye
Evimin önünde boylu boyunca sarmaşık
Sokakta gelip geçen insanlar,tanıdık sesler
Düşleri kokuşmuş simalar var
Her mevsim eksiliyor sözde bizden biri
Toplasın çöpçüler düşen yüzleri
Aman ha,
Büyük şehirler,kirli sokaklar demek değildir
Ülkeler çelik adamlarca korunmuyorda
Bilmiyorsun çünkü; mekan belirleyemez
kiri,korkuyu..
İnsan birkez düşünce çamura pisliğe,
Zihin oyunlarında kararınca eller,
Eksilen tövbelerde kaybolan dualar..
Arayamaz tanımadığı vicdanını!
diyorum ya
mekanlar birer somut endişe
içim içimi yiyince
gökyuzunde bulutlar bana parmaklık
yeryuzu uçurum
koptu kopacak hayatlar
pamuk ipliğine bağlı uzuvlar
rengini keşfetmemiş tesir sisi
Sorar kapatmadan gözlerini
belirsizlik, arayış, bilmeyiş
Üç çaresizlik bir seçiş
hepsinde aynı kaçış
asla dönemediğim.
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Rabia ERTUĞRUL) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
