Şiir; kelimelerin ifadesel özgürlüğünü duyguya geçirmek ve senelerce orada kalmaktır. Şairlik bu yüzden benim gözümde mumya ustalığına benzer. Anı tekrar aynı şiddeti ile yaşatmaz ama o anı tekrar hatır etmenize mısralar ile yardım eder.
Bu tanımlamalara nereden mi girdim ? 8 ay geçti şiir kitabım Yaşarken Hissi Beyan Olmayanlar çıkalı. Dün gece tekrar okudum da acemiliklerim, heyecanlarım hepsi ulu orta bana gülümser gibi.
Ne yalan söyleyeyim korkularımı yenmişlik hissi ilk kez dün uyandı bende. Birkaç şiirim yıllanmış ve daha güçlü haykırarak çok ayrı lezzetli geldi bana.
Bu yüzden ikinci, üçüncü hatta dördüncü kitap için ilhamın benimle olmasını gönülden ve şükürle o kadar çok diledim ki hayali ile geceyi yormuş olabilirim.
Sanırım yine düğümlendim ve ifadem yaşadığımı hissettirme noktasında şu anda yetersiz. Tek diyebileceğim bir 8 yıl sonrası için kim bilir hangi dünyalar koşacak yanı başıma…
Son olarak ikinci kitap için bütün olumsuz şartlara rağmen dünden sonra tüm acemiliklerim ve amatörlüğüm ile ben hazırım.
Bir ölümlü fani olarak şiirin zamansız daimi yaşayışından bir mısrada olsa hatırda kalmak güzel olacak…
